Οι διάφοροι λάτρεις ανακαλύπτουν κρυμμένους θησαυρούς παντού.
Οι πρόσφατες επιδρομές μας έδωσαν ένα πλήθος νέων εμπειριών στο νεκροταφείο που δεν είναι τρομακτικές. Μια πρόσφατη περιπέτεια έλαβε χώρα στο τέλος ενός φθινοπωρινού ταξιδιού στη Μασαχουσέτη. Ο σύζυγός μου και εγώ βρεθήκαμε στο κοιμητήριο Sleepy Hollow, κοντά στο Concord της Μασαχουσέτης, επιλέγοντας αυτό το νεκροταφείο λόγω του συναρπαστικού του ονόματος και του γεγονότος ότι είναι ένα νεκροταφείο του 1855. Προς έκπληξή μας, τέσσερις γίγαντες της αμερικανικής λογοτεχνίας αναπαύονται εδώ σε απόσταση λίγων μέτρων ο ένας από τον άλλον στο “Authors’ Ridge”: ο Henry David Thoreau, η Louisa May Alcott, ο Nathaniel Hawthorne και ο Ralph Waldo Emerson. Εκεί ήμασταν, στα πόδια του αληθινού Αμερικανικοί θρύλοι Παρά τη φήμη αυτών των συγγραφέων, δεν υπάρχουν ιστορίες στους μαρκαδόρους· τα ονόματα και τα αναμνηστικά που άφησαν οι επισκέπτες μας μίλησαν για τη σημασία τους στη λογοτεχνική ιστορία της χώρας μας.
Υπάρχουν πολλές λιγότερο γνωστές αλλά εξίσου συναρπαστικές και συγκινητικές ιστορίες που σχετίζονται με ταφόπλακες σε όλα τα τοπικά νεκροταφεία. Κάποιοι θυμίζουν στον επισκέπτη μοναδικά προσωπικά ταλέντα και άλλα πολλά το δώρο μιας ζωής στην υπηρεσία της πατρίδας τους. Συχνά υπάρχει απλώς ένα μόνο όνομα ή επώνυμο, λαξευμένο σε πέτρα, ως υπενθύμιση μιας ζωής.
Πρόσφατα, αφού εγκαταλείψαμε μια προγραμματισμένη βόλτα λόγω παγετώνων και του γεγονότος ότι περπατάμε με δύο σκύλους καλού μεγέθους, στόχος μας ήταν μια πιο ασφαλής διαδρομή. Αυτή η απόφαση μας οδήγησε σε ένα απροσδόκητο μάθημα τοπικής ιστορίας και μας παρείχε την απαραίτητη άσκηση σε εξωτερικούς χώρους.
Ήμασταν στη γειτονική πόλη της Έλμα και περιπλανηθήκαμε στο Cemetery Road – εύστοχα χαρακτηρισμένο ως αδιέξοδος δρόμος. Πάνω στο λόφο βρίσκεται ένα νεκροταφείο του 1853, παρθένο στο χιόνι και ιδανικό για έρευνα. Περπατήσαμε στην κορυφή του λόφου και θαυμάσαμε τον υπέροχο ελικοειδή Buffalo Creek. Δεν είναι περίεργο που οι Σενέκες, οι αρχικοί ιθαγενείς Αμερικανοί άποικοι αυτής της γης, επέλεξαν αυτό το μέρος. Ακολούθησαν μερικές αποικιακές οικογένειες, κυρίως η οικογένεια Χερντ, που βρήκε ότι η τοποθεσία ήταν ιδανική για άλεσμα σιτηρών. Κρίνοντας από το σπίτι τους, τώρα το μουσείο της πόλης, αυτή ήταν μια απόφαση που είχε ως αποτέλεσμα μια ευημερούσα εργασία και ζωή. Άλλοι εντάχθηκαν στους Hurds. Μια ταφόπετρα στο νεκροταφείο σημείωσε ότι η οικογένεια ΜακΦέρσον είχε σχετική αξίωση για φήμη στον σύζυγό του Ντάνιελ, ο οποίος έζησε από το 1825 έως το 1897, και ήταν πρώιμος εφευρέτης του συνδετικού σιτηρών, μιας μηχανής που δένει δεσμίδες σιτηρών μεταξύ τους.
Μέσα στην ευημερία επικρατούσε μια αίσθηση θλίψης. Δύο ταφικοί δείκτες σημείωσαν τον τραγικό θάνατο δύο νεαρών ανδρών. Ο ένας ήταν ο George Townsend, ο οποίος πέθανε στο Cedar Creek, Va., μια μάχη του 1864 στον Εμφύλιο Πόλεμο. Ο άλλος, ο Άλεν Χερντ «έπεσε στο Γκέτισμπουργκ» το 1863 σε ηλικία 21 ετών. Πιθανότατα να υπάρχουν άλλοι τάφοι που μνημονεύουν όσους πέθαναν στη μάχη στο νεκροταφείο της Έλμα, αλλά η μέρα λιγόστευε. Η μάλλον ζοφερή διάθεσή μας ελαφρύνθηκε όταν γελάσαμε σε μια πινακίδα στο δρόμο προς τον λόφο, που ονομάζεται “Dead End Garage”.
Προς υπεράσπιση των νεκροταφείων, προτείνω ότι υπάρχουν τόσα πολλά να μάθουμε από μια περιστασιακή βόλτα, ειδικά σε ένα νεκροταφείο που χρονολογείται από τον 19ο και τον 18ο αιώνα. Οι περίπατοι στα νεκροταφεία ενίσχυσαν την κατανόησή μας για τις ρίζες της χώρας μας και τα επιτεύγματα που προκαλούν δέος των πολιτών της, καθώς και μας υπενθυμίζουν προσωπική θλίψη και απώλεια. Η συνεχής ανακάλυψη κρυμμένων θησαυρών μας δίνει επίσης καλύτερη κατανόηση της τοπικής ιστορίας μας.
Καθώς περπατάμε στο χρόνο, ασκούμαστε υγιείς σε εξωτερικούς χώρους και συνδεόμαστε με νέους τρόπους με την ομορφιά και την ειρήνη που περιέχονται σε αυτούς τους ιερούς χώρους.
